Rozdział 2

-Skądś pana kojarzę.

-Tak... Pewnie z telewizji.

-A no tak. Wokalista Afromental. Tomson?

-Tak. Jeden z dwóch wokalistów. - powiedział oddając telefon

-Czy powinnam zacząć prosić o zdjęcia, autografy itp? - powiedziałam z sarkazmem

-Słabe światło. - odpowiedział

Uśmiechnęłam się. Nie do wiary. Spotkałam Tomsona! Nie mogłam w to uwierzyć.

-Jak ci na imię? - spytał z lekkim uśmieszkiem

-Patrycja.

-Lubię to imię. - powiedział z ogromnym uśmiechem

-Ja lubię imię Tomek. - roześmiałam się, a zaraz po mnie Tomson

-Co robisz tutaj tak późno? - spytał z zaciekawieniem

-To długa historia.

-Przed nami długa droga.

-Byłam na ognisku z chłopakiem, niestety on zaprosił takiego Pawła, który za każdym razem się do mnie dobiera. Tym razem było tak samo. Kiedy Maciek to zobaczył dostał szału...

-Maciek to twój chłopak? - przerwał mi

-Tak. Maciek dostał szału i rzucił się na Pawła. Bili się, ale ktoś ich rozdzielił. Było wszystko dobrze, ale Maciek zaczął pić...

-To nie po to pojechał? - znowu mi przerwał

-Miał nie pić, bo prowadził motocykl, ale głupio się tłumaczył, że Paweł go wkurzył.

-Na jego miejscu też bym się wkurzył. Sorry, ale chyba trochę przesadzasz.

-Mój ojciec zmarł w wypadku samochodowym. Maciek wie o tym. Obiecał że zawsze będzie uważał.

-Przykro mi.- Objął mnie i przyciągnął bliżej siebie. - To zmienia postać rzeczy

-A co ty robisz tu tak późno? - spytałam chcąc zmienić temat

-Samochód mi padł.

Przez chwilę szliśmy w ciszy. Wpatrywałam się w drogę. Przypomniało mi się, że mam piwo w ręku. Napiłam się. Powiał zimny wiatr, a ja zadrżałam. Tomson to poczuł bo mnie obejmował ręką.

-Zimno ci? Dam ci bluzę. - zaoferował

-Nie trzeba.

-Widzę, że zaraz zamarzniesz. - założył mi bluzę

-Dziękuję, ale tobie będzie zimno.

-Nie będzie. Mogę? - spytał wskazując palcem na moje piwo

-Jasne.

Napił się i oddał mi butelkę.

-Przepraszam, że pytam ale jestem ciekawy. Ile masz lat?

-17, a ty ?

-29. W końcu znalazłem kogoś, kto tego nie wie.

Rozmawialiśmy całą drogę, nie chciałam kończyć tej rozmowy, ale w końcu dojdę do domu. Wbrew pozorom czułam się przy nim bardzo swobodnie. Nie byłam zestresowana mimo że rozmawiałam z Tomsonem. Jest on taki otwarty. Nagle potknęłam się. Upadłam na chodnik. Poczułam ogromny ból w nodze.

-Nic ci nie jest? - spytał troskliwie

-To tylko zadrapanie.

-Nie wygląda. - oglądał moje zranione kolano

-Spoko, dam radę. - nie chciałam robić z tego afery

-No nie wiem. - pomógł mi wstać

-Nic się nie stało.

-Niech ci będzie.

Tomson był dla mnie bardzo miły, nawet mnie to trochę dziwiło. Dał mi bluzę, wysłuchał moich żali i w ogóle.

-Dlaczego nie odpisujesz? Ciągle przychodzą ci smsy.

-To Maciek, nie mam ochoty z nim gadać.

-Jak sprawdzałem godzinę to rzuciło mi się w oczy, że napisała też jakaś Agata.

Szybko sięgnęłam po telefon i odczytałam wiadomość od Agaty. Napisała: "Maciek przystawia się do jakiejś panny. Przykro mi." Ta wiadomość mnie zszokowała. Jak on może mi to robić?! Ja go tak kocham.

-Co za świnia! - krzyknęłam sama do siebie.

Tomson popatrzył się na mnie dziwnym wzrokiem.

-Co się stało? - spytał zaciekawiony

-Maciek przystawia się do jakiejś dziewczyny! - krzyknęłam, ale nie byłam zła na Tomsona, tylko na Maćka - Przepraszam - dodałam po chwili

-Chyba za dużo wypił. - rzucił Tomson

-Mam to gdzieś. Ja go kocham. J... - przerwałam bo zacisnęło mi się gardło. Zaczęłam płakać

-Hej, wszystko się ułoży. - przyciągnął mnie do swoich piersi

Czułam bijące od niego ciepło. Nie tylko to fizyczne, ale również wewnętrzne ciepło, dzięki któremu było mi lepiej. Jak Maciek może robić mi coś takiego?!

-Czy powinnam z nim zerwać? - spytałam odrywając głowę od jego ciepłego ciała

Spojrzał na mnie i przez chwilę milczał.

-To zależy. - westchnął - Je... - zaczął, ale ja mu przerwałam

-Przepraszam, że pytam cię o takie rzeczy, i że zawracam ci głowę swoimi problemami. - czułam jak bym niepotrzebnie zadawała tamto pytanie. W końcu dopiero co go poznałam.

-Kochasz go? - spojrzał śmiało

-Co? - nie wiedziałam do czego zmierza

-Czy go kochasz? - powtórzył wyraźnie swoje pytanie

-Tak, ale... - przerwałam

-Sama już nie wiem. To nie jest ten Maciek.

-Jeśli go na prawdę kochasz, daj mu szansę, jeśli nie to wiesz co robić.

-Łatwo powiedzieć. - powiedziałam cicho

-Prześpij się z tym. - powiedział i się uśmiechnął

Jego uśmiech jakoś mi pomagał. Podnosił na duchu. 

-Nie mówmy już o tym.

-Okey. Więc opowiedz mi coś o sobie.

-Nie będę cię zanudzać. - na pewno go nie interesuje moje przeciętne życie, kiedy o jest "gwiazdą"

-Dlaczego sądzisz że mnie to zanudzi?

-Bo to prędzej ty miał byś co opowiadać. Jeździsz na koncerty po Polsce i masz mnóstwo wywiadów. No wiesz...

-Nie takie mnóstwo. A po za tym lubię jak ktoś mi o sobie opowiada.

-Co chciał byś o mnie wiedzieć? - nie wiedziałam co ja mogła bym mu powiedzieć

-Jakie masz zainteresowania, jaka jest twoja rodzina, co porabiasz na co dzień. Wszystko. - zaśmiał się

-Mam siostrę i brata, bardzo ich kocham. Zawsze mi pomagają. Moja mama, cóż tutaj jest gorzej... Na co dzień nie robię nic nadzwyczajnego, po prostu spotykam się z ludźmi

-A twoje zainteresowania? - spytał po chwili ciszy

Nie chciałam mu mówić. Wstydziłam się. Zastanawiałam się jak uniknąć odpowiedzi.

-Nie wstydź się. - powiedział zachęcająco

Spuściłam głowę, żeby nie widzieć jego twarzy.

-Robię zdjęcia. - przerwałam - No i ... rysuję. - powiedziałam 

Bałam się podnieść wzrok.

-Chciałbym kiedyś zobaczyć twoje zdjęcia i rysunki. - powiedział radosnym głosem

Podniosłam głowę i popatrzyłam na niego. Trochę mnie to ośmieliło i pomyślałam, że mogła bym mu pokazać parę zdjęć które robiłam telefonem. Nie zawsze da się być z aparatem.

-Nigdy nikomu ich nie pokazuję, ale... - przerwałam podając mu telefon - Nie zawsze mam odpowiedni sprzęt przy sobie. - tłumaczyłam się

Oglądał je przez chwilę, a ja się niepokoiłam. 

-Na prawdę nikomu  nie pokazywałaś?

-Nikomu.

-Dlaczego? Są świetne! - ulżyło mi po tych słowach

- Jakoś tak.

-Serio, masz talent. - powiedział oddając mi telefon

-Dziękuję.

Zrobiło mi się miło, kiedy tak mówił. Nawet już zapomniałam o Maćku. Sporo jeszcze rozmawialiśmy.

-Cudownie mi się z tobą rozmawia, ale ja niedługo dojdę do domu. - powiedziałam po czym zrobiłam smutną minkę

-Szkoda, ale możemy się jeszcze spotkać. Prawda?

-Jasne. - odpowiedziałam radośnie

-Jak mogę się z tobą skontaktować?

-Może po prostu zadzwoń. - uśmiechnęłam się

-Padł mi telefon. - sugerował że nie ma gdzie zapisać numeru

-Masz coś do pisania? - spytałam, ale myślałam że raczej nie ma

-Chyba mam. Jakaś dziewczyna zapomniała z powrotem.

Wyciągnął długopis z kieszeni i podał mi go.

-Mogę? - spytałam łapiąc go za rękę
-Pewnie.

Napisałam mu na ręce swój numer i obok serduszko. Zaczęłam się śmiać. Oddałam długopis.

-Dzięki. - powiedział przyglądając się ręce

-To jestem na miejscu. - po chwili go przytuliłam

-A to za co? - spytał zadowolony

-No wiesz, Maciek i w ogóle. Pomogłeś mi. 

-Nie ma za co.

-Będę czekać na telefon. - powiedziałam oddalając się od niego

Pomachał mi i odszedł. Przez chwilę szukałam kluczy i weszłam do domu. Przecież mamy nie ma. Poszłam od razu pod bardzo szybki prysznic. Nie mogłam zapomnieć o Tomsonie. Położyłam się spać. Długo leżałam i myślałam nad Maćkiem i Tomsonem. Sięgnęłam po słuchawki i włączyłam piosenkę Afromental Love song not. Wsłuchiwałam się w głos Tomsona. Nawet ze słuchawek był bardzo przyjemny, ale to nie to samo. Zaraz usnęłam.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

No więc rozdział 2 gotowy. Już wiadomo kogo spotkała Patrycja. Tylko co teraz będzie z Maćkiem? Możecie pisać swoje podejrzenia w komentarzach. Wiadomo piszcie jak się podoba, co się podoba itp. Niedługo pojawi się kolejny rozdział, ten jest trochę krótszy ale za to treściwy :) Zapraszam do komentowania i pozdrawiam.